Ezeltjestocht door de uitlopers van de Franse Pyreneeen (1 week, zomer 1997)
Deze tocht stond genoemd in de gids van Grupstal vakanties (tel. 0566-631465), een organisatie die bijzondere vakanties organiseert voor diverse groepen alleengaanden. Deze tocht was bedoeld voor alleengaande ouders met kinderen. Alhoewel ik slechts op vakantie alleengaand ben (mijn man houdt niet zo van dit soort vakanties), was dit geen proleem voor de Grupstal: de vakanties zijn uitdrukkelijk bedoeld voor 1 ouder + kind(eren), er mogen geen stellen mee. Ik had al eens eerder aan een dergelijke vakantie deelgenomen, maar dan in Nederland, dat was de kinderen en mij goed bevallen.
De tocht werd geleid door Marian Goris, een Nederlandse biologe, die in Frankrijk is gaan wonen in een idyllisch klein dorpje, Mosset (710 m. hoogte). Ze heeft ca. 15 ezels. Ze verhuurt een deel van haar huis aan toeristen; heeft een eenvoudige mini camping achter haar huis, gelegen aan een beekje, en begeleidt groepen die een tocht met of zonder ezels willen maken in zomer en winter (hete bronnen). Ze heeft verder niet veel met de Grupstal te maken en begeleidt iedere willekeurige, maar niet te grote, groep. (Website bestaat niet meer)
Kosten (1997) via de Grupstal: Hfl. 1.835,75 voor ons 3-en (vol pension).
Bij aankomst op zaterdagmiddag in haar huis in Mosset hoorden we dat onze groep geen echte eenoudergroep met kinderen zou zijn. Dit was wel de bedoeling geweest, maar een ander gezin dat met 3 kinderen zou komen, had geannuleerd omdat een van hen een been had gebroken. Marian Goris had voor vervanging gezorgd, zodat we toch met een voldoende grote groep konden vertrekken: 1 echtpaar met een dochter van 8 en Marian's zoon + vriendin van de zoon (beide ca 25). Alhoewel de groep met name voor zoon I. (toen 10 jaar) wat minder leuk was (dochter H. trok naar het andere meisje; de anderen waren volwassenen), was het avontuur om te trekken met 3 ezels ook voor hem toch wel erg leuk. H. en ik vonden het geweldig en willen zeker nog een keer gaan.
Zondag maakten we een proefwandeling met een hele geroutineerde, brave ezel Charley. Wie tijdens deze proeftocht twijfelde of hij/zij dit wel een week zou volhouden, zou eventueel in het huis van Marian kunnen achterblijven. Dit is op zich geen slecht alternatief: het huis ligt heel mooi.
Zie op de foto links hoe we daar buiten aten:
Maar de wandeling was schitterend. We liepen met prachtig weer in een paar uur naar een kennis van Marian, een kunstenaar/kluizenaar, die daar alleen met zijn paarden woonde, water aftapte van een hoger gelegen natuurlijke bron, en eens per week afdaalde met zijn paarden voor boodschappen. Hij had een heel mooi meertje aangelegd, waar we lunchten. De paadjes waren smal en steil, maar voor de ezel geen probleem.
Wie wilde kon 's middags na afloop van de wandeling verkoeling zoeken in de ijskoude beek naast het huis van Marian. H. + ander meisje wel, ik niet. Vanaf deze avond kookte een Franse kok voor ons: heerlijk! Dat vonden de kinderen ook.
Maandag: Van Mosset naar Llugols: ca 4 uur.
's ochtends hoorden we welke ezels er mee gingen: Charley; Platero(een ondeugende, speelse, jonge ezel, die voor de 2e keer meeliep) en Melissa (rustiger dan Platero, haar 1e keer); Per 3 volwasssenen was er 1 ezel die we mochten gebruiken als lastdier voor bagage + eten en drinken voor onderweg; we hoefden zelf geen rugzakken te dragen; we leerden hoe we "onze" ezel moesten opzadelen en verzorgen: borstelen; hoeven krabben; dekkleed op de rug, riemen vastmaken, tassen op de rug; halster om het hoofd. Dit was nog niet zo makkelijk en kostte toch al gauw een half uur per dag. Die halster bleek wel nodig, want de ezels hadden af en toe toch wel een vaste hand nodig, die hen meetrok, van het lekkere gras weg. De kinderen wilden in het begin dolgraag ieder een eigen ezel; dat mocht ook, want er waren 3 ezels mee en 3 kinderen. Platero bleek zich echter niet zo veel aan te trekken van zijn kinderbaas I.. Marian moest het overnemen; na een paar keer autoritair optreden, ging het al wat beter en liep ik vaak samen met I. met Platero. Behalve de 3 ezels, 3 kinderen liepen er dus 6 volwassenen mee, en ook nog Marian's 2 honden.
Dinsdag
Van Llugols naar Urbanya, eerst een flinke klim, daarma een bosweg tot de Col de Viques, naar Urbanya. Ca. 6,5 uur. Over hele smalle steile paadjes. De ezels vonden zelf hun weg.
Woensdag: Naar Nohedes; 900 m. hoogte (2 uur lopen). Toen we daar aankwamen, brachten we de ezels naar een wei, waar ze de rest van de dag mochten uitrusten + grazen. . Wij mochten zwemmen in een prive zwembad van een paar overburen. Buiten, met uitzicht op de Pyreneeen, erg mooi en verfrissend. 's Middags gingen we weer op pad, nu zonder ezels. Na een uur lopen, begon H. (en I. een beetje) te klagen over moeheid en na overleg gingen wij drieen terug naar de gite. Het was wel prettig om even onder elkaar te zijn.
Donderdag: lange klim naar Refuge de Callau op 1700 m. hoogte. (5 uur)
Vrijdag: via bospaden terug naar Mosset (5,5 uur). We gaven de kok (die met de auto was voor de boodschappen) dit keer onze bagage mee, zodat er nu 2 ezels beschikbaar waren voor vermoeide kinderen.
Zaterdagochtend: afscheid nemen van de ezels: heel ontroerend was het om te horen hoe ze begonnen te balken. toen we echt vertrokken!
Wat ik nog niet genoemd heb:
- na de langdurige maaltijden, met meerdere gangen door onze prive kok was het gezellig, vaak buiten, natafelen met de volwassenen (NB de "kok" deed het dit jaar voor het eerst + laatst: hij had in Parijs als bijbaantje in een restaurant gewerkt als kok en begon een praktijk haptonomie o.i.d in Prades; ik weet niet of Marian weer zo'n prima kok heeft weet te regelen).
- we sliepen op kleine slaapzalen: de gites kunnen maximaal 10 a 12 gasten ontvangen; Marian reserveert daarom alles ruim te voren. Toch was er 1 keer te weinig plaats: zij en de kok sliepen toen maar op een tafel.
- Het is ook mogelijk zelf ezels te huren en er op uit te trekken, eventueel tenten mee om te kamperen. Een dag ezel instructie is geen luxe!!! Het zijn geen makke schapen die je gewoon volgen.
- Terwijl I. en H. doorgaans gauw zeuren over moeheid en geen zin in wandelen, en er deze vakantie best reden toe was, want we liepen veel, deden ze dit niet zo erg, dankzij de afleiding die de ezels + de honden gaven.
- Er kan niet superveel bagage mee op de rug van de ezel, wij moesten goed nadenken wat echt meemoest en de rest in het huis van Marian achterlaten. Heel handig zijn grote plastic flessen of bidons voor water onderweg en een regen poncho (1x nodig gehad); Verder zijn goede bergschoenen wel aan te raden, want het zijn stenige en steile paadjes en we liepen echt uren en uren. Neem evt. ook goede blarenpleisters mee. Ook een lange broek die je op en af kan stropen of een broek met afritsbare pijpen is handig: we liepen nogal wat paadjes, waar de brandnetels en struikgewas kniehoog stonden.